Najastarsze przedstawienie laborantów
W 1578 r. wydana została mapa Karkonoszy autorstwa mieszkającego w
czeskim Trutnovie kronikarza, malarza i geodety Simona Hüttela
(1530-1601). Mapa Hüttela w szczególny sposób łączyła kartograficzny
opis gór ze scenami przedstawiającymi najbardziej charakterystyczne
miejsca i zajęcia tutejszej ludności. Na mapie pojawiają się dwie
postacie laborantów, które wśród krzaczastych kęp roślin zbierają zioła u
źródeł Upy, na Białej Łące (Bila Louka) pod Śnieżką. Północną część
Białej Łąki, przechodzącą w Równię pod Śnieżką, zajmują cenne
zbiorowiska roślinności torfowej. Z kolei część opadająca w stronę
Upskiej Jamy nazywana jest Ogrodem Ducha Gór, a w dobie XVII-wiecznej
kontrreformacji nosiła również nazwę Diabelskiej Doliny. Wedle legend to
właśnie tutaj swoją siedzibę i jeden ze słynnych ogrodów miał mieć Duch
Gór. Ogród był terenem prywatnym Ducha Gór, skąd bez jego zgody nie
można było pozyskać żadnych roślin. Na mapie Hüttla pochylony mężczyzna w
kapeluszu, kubraku i spodniach do kolan wykopuje motyką korzenie ziół.
Stojąca obok kobieta w białym czepcu, serdaku, czerwonej spódnicy i
wzorzystym fartuchu wydobywa rośliny trójkątną łopatą. Mężczyzna i
kobieta składają zioła do stojącego obok dużego kosza. Poniżej postaci
laborantów Simon Hüttel umieścił napis Die natter wurtze - rdest
wężownik. Rdest wężownik, który występuje na wilgotnych torfowiskowych
łąkach i polanach, uważany był przez laborantów za jedną z
najskuteczniejszych roślin uzdrowicielskich. Szczególne właściwości
lecznicze ma kłącze, które wykopuje się jesienią z roślin starszych.
Kłącze wężownika używane było jako lek ściągający przy biegunkach,
nieżytach jelit oraz jako medykament tamujący krew. Zewnętrznie wyciąg z
wężownika stosowany jest do płukania gardła oraz do okładów na
owrzodzenia, oparzenia i trudno gojące się rany. Wydobywające rdest
wężownik postacie na mapie Hüttela to najstarsze zachowane graficzne
przedstawienie karkonoskich laborantów. /Autor: Przemek Wiater/